Cherchez la femme

1) Για κάθε καλή κουβέντα που πάει να ειπωθεί για το φύλο μας παγκοσμίως, θα παραμονεύει πάντα μια γυναίκα, έτοιμη να τα σκατώσει και να τη διαψεύσει. Είναι ανώφελο να το παλεύουμε, η ιστορία έχει αποδείξει πως θα είμαστε πάντα ο λόγος που κάτι πήγε στραβά. Πίσω από κάθε πληγωμένη ανδρική καρδιά, από κάθε χάδι σε ζαρωμένο ανδρικό κώλο, από κάθε δηλητηριασμένο κουλουράκι, από κάθε λερωμένη τρίτη κάλτσα, από κάθε ανδρικό σκεμπέ, από κάθε τρυπημένο προφυλακτικό, από κάθε αναπάντητη με απόκρυψη, από κάθε τραγούδι του Λεπά, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.

2) Όταν είσαι γυναίκα, ένα από τα πολλά προβλήματα που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι οι άλλες γυναίκες. Είμαστε κατασκευασμένες να μισούμε η μία την άλλη για λόγους σοβαρούς και αδιάσειστους όπως "κοίτα πώς φτερνίστηκε, ΤΗ ΜΙΣΩ". Ο γυναικείος φθόνος είναι πηγαίος, γάργαρος, ανεξάντλητος και βασίζεται στο εφηβικό όνειρο της Prom Queen. 

3) Μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της γυναίκας είναι που κατάφερε να μπερδέψει την ανθρωπότητα σχετικά με τη δυναμική του μυαλού της. Ο τίτλος της έξυπνης διεκδικείται -και αδικείται- από κάθε υποχθόνια, πονηρή κάμπια που δεν κοιμάται τα βράδια προκειμένου να σκεφτεί πώς θα προσεγγίσει στα κρυφά έναν άνδρα, πώς θα ανέλθει επαγγελματικά, πώς θα καταφέρει να σταθεί σε μια συζήτηση και γενικότερα πώς θα επιβιώσει για άλλη μια μέρα σ' αυτήν την πλάση χωρίς να πάρουν χαμπάρι ότι είναι βλήμα. Η βασική διαφορά μιας πονηρής από μια έξυπνη, είναι ότι η πρώτη προσπαθεί. Αυτό ακριβώς είναι το ρήμα. Προσπαθεί λίγο παραπάνω απ' όσο πρέπει.

4) Αν κάποιος γνώριζε καλύτερα τη γυναικεία φύση και ψυχοσύνθεση, θα καταλάβαινε ότι το φύλο μας δεν εκπροσωπείται επακριβώς από φιγούρες όπως αυτή της Χιονάτης ή της Σταχτοπούτας. Πρόκειται για μια παγκόσμια παρεξήγηση. Πιο πολύ ταυτιζόμαστε με την κακιά μάγισσα που -πάει στα χόντος σέντερ και στα καπάκια- ρωτάει τον καθρέφτη της αν είναι η ομορφότερη ή με τις κακιασμένες ζηλιάρες αδερφές της Σταχτοπούτας. Επίσης, ακόμα μεγαλύτερη παρεξήγηση προκαλεί το γεγονός ότι οι παραμυθατζήδες ήταν άνδρες. Αν μερικά από τα κλασικά παραμύθια περνούσαν από την πένα μιας γυναίκας, θα είχαμε πιο ρεαλιστικούς τίτλους όπως "Η κακιά λύκαινα και ο Κοκκινοσκουφίτσος", "Η δήθεν Κοιμωμένη", "Το κοριτσάκι είναι σπίρτο", "Το ασχημόπαπο που έβαλε πούδρα" κ.τ.λ.

5) Επειδή δε θέλω να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, πάμε να ξεκαθαρίσουμε και το φλέγον θέμα. Δεν υπάρχει καμία γυναίκα που να μη γοητεύεται από αυτά που μπορούν να της προσφέρουν τα χρήματα ή η εξουσία. Καμία. Ούτε μία. Όλες κρύβουμε μέσα μας μία Μαρία Αντουανέτα, έτοιμες να προκαλέσουμε την οργή του κόσμου. Σε μια πιο θλιβερή βάση, οι περισσότερες γυναίκες κρύβουν μέσα τους μια Λιάνη, πρόθυμες να χαϊδέψουν το πλισέ της εξουσίας. Που και που όμως κάνουμε και κανένα πετυχημένο, όπως το να παραμελήσουμε τη μπουγάδα σαν τη Λεβίνσκι.

6) Διάβασα στο πετυχημένο μανιφέστο του Monsieur ότι οι γυναίκες λειτουργούν σε τριάδες και δεν έχει άδικο. Βασικός σκοπός αυτής της δομής είναι κάθε φορά οι δυο να θάβουν την τρίτη. Κυκλικά, για να υπάρχει ολομελής ικανοποίηση. Άλλη μια πνευματική επινόηση και κατάκτηση των γυναικών, για την οποία αισθανόμαστε υπερήφανες. Για την ακρίβεια είναι τόσο πετυχημένη που υιοθετείται πλέον και από τους άνδρες, που σαν άλλες τρελοκατινίτσες του κερατά, έχασαν ίσως ένα από τα λίγα προτερήματα που είχαν, την ευθύτητα, και επιδίδονται στο θάψιμο τρίτων. Γενικότερα διδάσκουμε πουτανιά και γυναικουλιά σε μια μεγάλη κλίμακα ανδρών, μόνο και μόνο για να εκτιμήσουμε στο τέλος τον χειρότερο μας μαθητή. Τους υπολοίπους τους θεωρούμε απλά τεχνητές ψώλες σαφώς κατώτερες σε αξία από τις αυθεντικές της τριαδικής γυναικοπαρέας μας.

7) Στη ζωή μου γνώρισα πολλές γυναίκες. Με κάποιες από αυτές δώσαμε τα χέρια, καθίσαμε σε ένα τραπέζι, ήπιαμε κρασί, ανοίξαμε τις ερμητικά κλειστές καρδιές μας, είπαμε πράγματα που για κανένα λόγο δε θα μοιραζόμασταν με έναν άνδρα, μιλήσαμε όλο το βράδυ, τις θαύμασα, τις λάτρεψα και τις κράτησα στη ζωή μου για πάντα. Με κάποιες άλλες βγήκαμε, κάναμε χαβαλέ, παπαρολογήσαμε, περάσαμε καλά, τις συμπάθησα αλλά τις κράτησα στη ζωή μου περιστασιακά και για λίγο. Δυστυχώς, όμως, με τις περισσότερες δε θα μπορούσα να περάσω ούτε μια μέρα χωρίς να αναγουλιάσω. Και νομίζω πως κάπως έτσι πρέπει να είναι και για τους άνδρες.