Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Μίλησε κανείς για γάμο?

Αν και ο γάμος είναι ένα από τα λίγα πράγματα που θα σε συμβούλευα να τρενάρεις όσο μπορείς και με κάθε κόστος (αυτή η ιστορία με τα δεσμά δε βγαίνει πάντα σε καλό), παρ' όλα αυτά παρακολουθώντας γύρω μου τον κόπο κάποιων γυναικών να δεθούν ισόβια με τον οποιονδήποτε, δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητη. Διότι πρόκειται για έναν αγώνα και εγώ εκτιμώ τον αγώνα σαν έννοια, άσχετα με το αν αυτός τελικά θα σε οδηγήσει σαν καυτή νεροτσουλήθρα στις πύλες της κολάσεως. Σκέφτηκα λοιπόν να βάλω λίγο το χεράκι μου, για να πάρει τελικά ο καθένας το δρόμο του, γιατί σαν πολλοί να μαζευτήκαμε. Μη με παρεξηγείς, αναγνώστη, το σκέφτομαι και λίγο πρακτικά το θέμα. Γιατί, όταν οι δύο γίνονται ένα, σημαίνει μικρότερη ουρά στα ταμεία, περισσότερες θέσεις πάρκινγκ και περισσότερος χώρος στα μπαρ για εμάς τους υπολοίπους. Και, πίστεψε με, για κάτι τέτοιους λόγους, θα έγραφα τα πάντα. Πάμε:

1) Ο υπνωτισμός των αισθήσεων: Αυτή η μέθοδος είναι  η πανάρχαια που χρησιμοποιούσαν και οι γιαγιάδες μας αλλά, σε προειδοποιώ, θέλει γερές δεξιότητες κοριτσάκι. Ο γενικός σκοπός είναι να πείσεις έναν άνθρωπο για το αδιανόητο, ότι δηλαδή είναι καλύτερο να είναι παντρεμένος, και δε θα σου κρύψω ότι ξεκινάμε με τη λογική εναντίον μας. Γι' αυτό εδώ θα χρησιμοποιήσουμε το τέχνασμα των αισθήσεων. Λοιπόν, αρχικά: ξεχνάς ποια είσαι. Θέλω να είσαι μια άμορφη μάζα. Λάθος. Θέλω να είσαι μια άμορφη μάζα που μαγειρεύει πολύ καλά. Το έχουμε? Προσοχή, το να κόβεις τα λαχανικά με μεράκι και να πιστεύεις ότι φτιάχνεις τα καλύτερα μακαρόνια στον κόσμο, όπως εγώ, δε μετράει. Επίσης, δεν πρέπει να περιμένεις τον εκλεκτό-πρώτο-τυχόντα-της-καρδιάς σου να έρθει από τη δουλειά και να μαγειρέψετε μαζί, επειδή το βρίσκεις διασκεδαστικό, αλλά να το έχεις έτοιμο από πριν. Ο άνθρωπος ΠΕΙΝΑΕΙ, ΞΕΚΟΛΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΑΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΤΑΛΑ. Κατά τ' άλλα, το σπίτι το θέλω στην πένα και όταν λέω στην πένα εννοώ να με εμπνέει μέχρι και να γλείψω παγωτό στο πάτωμα κάτω από το ψυγείο. Και το πιο βασικό: δε μιλάς δε λαλάς, κινδυνεύει η Ελλάς. Παντρειές μου ήθελες, άμορφη μάζα, σκασμός τώρα. Το όλο κόνσεπτ έχει ως εξής. Νόστιμα φαγητά: όσφρηση τσεκ. Καθαρό σπίτι: όραση τσεκ. Νόστιμα φαγητά: γεύση τσεκ. Σκασμός εσύ: ακοή τσεκ. Νόστιμα φαγητά: αφή τσεκ. Και μόλις τον ρίξαμε σε λήθαργο. Καλά στέφανα.

2) Ψάρωσε τον καρχαρία: Πάμε να παίξουμε λίγο πιο βρώμικα. Λοιπόν, λένε ότι αν κάνει βρωμοδουλειά ο άνδρας, επιστρέφει στη εκλεκτή-πρώτη-τυχούσα-της-καρδιάς του με λουλούδια. Εδώ εμένα μου μυρίζει κάτι πολύ ωραίo το οποίο μπορώ να χρησιμοποιήσω ως βασικό συστατικό αυτής της μεθόδου. Ενοχές, κυρίες και κύριοι, μυρίζω ενοχές. Το μοναδικό συναίσθημα που προκαλεί πιο παράλογες αντιδράσεις και από τον έρωτα. Ο ένοχος κάνει μεγαλύτερες μπούρδες από τον ερωτευμένο και με κάποιους γρήγορους υπολογισμούς που έκανα στο μυαλό μου οι περισσότεροι γάμοι στηρίζονται στις ενοχές που νιώθει ο άνδρας απέναντι στη γυναίκα (αν πιστεύεις ότι στηρίζονται στον έρωτα, κάτσε να σου ρίξω λίγη νεραϊδόσκονη και να σου στείλω το κουκλόσπιτο της μπάρμπι για να παίξεις). Βέβαια, οι ενοχές ποικίλλουν. Υπάρχουν οι "ουπς, την έχω οχτώ χρόνια, πώς να την παρατήσω τώρα" ενοχές, υπάρχουν οι "ουπς, μόλις της τα φόρεσα και ξαφνικά έχω την επιφοίτηση ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου, πώς δεν το είδα τόσο καιρό ο μαλάκας" ενοχές, όλες καλές δε λέω, αλλά εμείς θα πάρουμε αυτές που μας βολεύουν καλύτερα, τις "ουπς, μόλις έκανα τέτοια μαλακία, που αύριο κιόλας πρέπει να τη ζητήσω σε γάμο" ενοχές. Φυσικά το τέτοια μαλακία είναι ένα σκηνικό που πρέπει να στήσεις στα κρυφά εσύ, δολοπλόκα γυναίκα, και να είναι ανάλογο με τον τύπο που έχεις μπλέξει. Μπορεί να χρειαστεί να ρίξεις ένα ψάρι στον καρχαρία, μπορεί δύο, μπορεί τρία, μπορεί να χρειαστεί να διοργανώσεις και ολόκληρο όργιο με ψάρια, ας πούμε. Καλή επιτυχία. 

3) What happens in Vegas: Μόνο μη μου πεις "είναι τα εισιτήρια ακριβά" γιατί πρώτον γλιτώνεις τα έξοδα του γάμου και δεύτερον δε σε στέλνω στο Καστελλόριζο, σε στέλνω στο Βέγκας, μωρό μου. Λοιπόν, το ταξίδι το κάνεις δώρο εσύ (σκασμός), όπως και τη διαμονή (σκασμός, παντρειές μου ήθελες), όπως και τα εισιτήρια των φίλων του, που θα έρθουν και αυτοί μαζί σας, γιατί κακά τα ψέματα στο Βέγκας πάτε, και ειλικρινά είναι το τελευταίο μέρος που θα ήθελε να πάει μόνο μαζί σου. Βάλε στο μπάτζετ και τα εισιτήρια που θα πληρώσεις για τις δικές σου φίλες (ξεκόλλα, υπάρχουν male strippers) και μην το πεις ούτε του παπά γιατί, όπως προείπα, γλιτώνεις τα έξοδα του γάμου. Εν τω μεταξύ, μη γελιέσαι, μίλησα για male strippers, πληρώνεις και το δικό μου εισιτήριο. Και τώρα που η κοινωνική δομή είναι σωστή, έχεις μόνο μία αποστολή ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα: να μοιράσεις χαρά. Και μπορείς να τα καταφέρεις κάνοντας δυο πολύ απλά πραγματάκια: 1) αποτρέπεις αυτόν και τους κουφιοκέφαλους φίλους του από το να χάσουν στο καζίνο όλη τους την περιουσία, γιατί θα έχουμε κλάματα και 2) τους ποτίζεις όλους με αλκοόλ. Kαι όχι, what is about to happen, won't stay in Vegas.

4) What happens in Cuba: Το σενάριο έχει ως εξής. Οι δυο σας, στη μαγευτική Κούβα, πίνετε ρούμι, καπνίζετε πούρα, κολυμπάτε μαζί με τα δελφίνια, φωτογραφίζεστε μαζί με τα δελφίνια, χορεύετε πρόστυχα στους δρόμους, νιώθετε πιο ελεύθεροι και πιο ερωτευμένοι από ποτέ. Σας έχει συνεπάρει η κουλτούρα, η διάχυτη κουβανέζικη ατμόσφαιρα, ακούτε το clave παντού, βρίσκεστε στον παράδεισο και νιώθετε έτοιμοι να κάνετε τα πάντα. Τα πάντα? Ναι, τα πάντα. Σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι? Μάλλον όχι. Ε, δεν ξέρω πώς να στο θέσω αλλά αυτό το σενάριο μπορεί να έχει μόνο μία κατάληξη: τελικά παντρεύεσαι έναν ανάλαφρο Κουβανό της αρεσκείας σου και όχι τον Ελληνάρα. Βέβαια, για την περίπτωση του λατίνου εραστή thank me now blame me later αλλά τουλάχιστον σε πάντρεψα.

5) Cold turkey: Του κλείνεις μια μέρα ραντεβού για καφέ σε μια διεύθυνση που απέναντι έχει εκκλησία ή δημαρχείο, αργείς ένα τεταρτάκι για το εθιμοτυπικό, φτάνοντας του λες "άλλαξαν τα σχέδια", τον παίρνεις από το χεράκι σαν να μη συμβαίνει τίποτα, δεν πιάνεις ποτέ και για κανένα λόγο κουβέντα μαζί του, μπαίνετε μέσα και παντρεύεστε. Η επιτυχία της τεχνικής του αιφνιδιασμού βασίζεται στο σοκ του θύματος που το καθιστά ανήμπορο να αντιδράσει. Όμως υπάρχει ένα δευτερόλεπτο στο χρόνο της όλης ιστορίας, το δευτερόλεπτο που ονομάζω "τελετή έναρξης", που το θύμα συνειδητοποιεί τι γίνεται και μετά ακολουθεί το σοκ. Εκτός του ότι θέλω να φωτογραφίσεις τη φάτσα του εκείνο το δευτερόλεπτο και να μου τη στείλεις να τη δημοσιεύσω στο μπλογκ, καλό θα ήταν στην τελετή έναρξης να έχεις κανονίσει κάτι για αντιπερισπασμό γιατί είναι η πιο κρίσιμη στιγμή. Πυροτεχνήματα ή δυο λεσβίες να φιλιούνται μπροστά σας ή τον Λεπά ως ζητιάνο στο απέναντι παγκάκι να τραγουδάει όπερα? Λέω εγώ τώρα.

6) Η θεία από το Σικάγο: Χρειαζόμαστε μια ηθοποιό που θα προσλάβεις για να κάνει τη θεία, η οποία θα φιλοξενηθεί στο σπίτι σας (μένετε μαζί, έτσι? τον πέρασες από το τεστ της συγκατοίκησης πριν αποφασίσεις να τον φορτωθείς για όλη σου τη ζωή, έτσι? πες μου ναι γιατί δε θα το αντέξω). Λοιπόν, η θεία πρέπει να έχει αυστηρό παρουσιαστικό και να μπορεί να φαίνεται στο σκοτάδι σαν κακιά μάγισσα. Και όχι, δεν μπορείς να προσλάβεις την Κάτια Δανδουλάκη να κάνει τη θεία. Και μένα μου πέρασε από το μυαλό, είναι η καλύτερη για το ρόλο αλλά όχι. Αποστολή της είναι να μείνει μια βδομάδα και να κάνει τη ζωή του κόλαση. Λογοτεχνικά, η ιστορία θα πήγαινε κάπως έτσι: "...o Τόνυ δεν άντεχε άλλο. Όμως, εκείνο το βράδυ ξάπλωσε στο κρεβάτι με την αγαπημένη του ευτυχισμένος. Ναι, μετά από όλα όσα είχε περάσει, μπορούσε ξανά να είναι ευτυχισμένος. Το επόμενο πρωί, η θεία θα έφευγε. Αυτή η σκέψη στριφογυρνούσε συνέχεια στο μυαλό του, εκείνη τη βροχερή νύχτα, εκείνη τη νύχτα που οι αστραπές χόρευαν καποέιρα στον ουρανό. Ξαφνικά, άνοιξε η πόρτα. Μια τρομακτική μορφή μέσα στο σκοτάδι, τον πλησίασε. Ήταν η θεία. Του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και χάθηκε ξανά μέσα στο σκοτάδι. Το επόμενο πρωί ο Τόνυ, πήγε να βγάλει την άδεια του γάμου. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι του είπε εκείνη τη βροχερή νύχτα, εκείνη τη νύχτα που οι αστραπές χόρευαν καποέιρα στον ουρανό, όμως ένα είναι το σίγουρο, ο Τόνυ και η Φιόνα έκαναν έναν όμορφο γάμο". Οκ, το ξέρω ότι οπτικοποίησες στην ιστορία τη Δανδουλάκη και ειλικρινά sorry που σε ανάγκασα να τη φανταστείς στο σκοτάδι.

7) Carpe diem: Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποιες μέρες του μήνα που οι γυναίκες γίνονται ανισόρροπες, ευάλωτες και ευσυγκίνητες. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχει εφαρμογή στους άνδρες αφού είναι γνωστό ότι οι άνδρες δεν έχουν περίοδο. ΧΑ! Νομίζεις. Οι άνδρες αποκτούν περίοδο τις μέρες -προετοιμάσου ψυχολογικά, θα ρίξω γνώση- που χάνει η αγαπημένη τους ομάδα. Μια από αυτές τις υπέροχες μέρες, λοιπόν, εσύ θα πας στον καλό σου και, αφού τον παρηγορήσεις και του τρίψεις λίγο την κοιλίτσα, θα ρίξεις την πρόταση στην ψύχρα. And that's how it's done. Eναλλακτικά, αν δεν υπάρχει εκλεκτός, πας σε ένα σπορτς καφέ γεμάτο με φιλάθλους της χαμένης ομάδας. Πετάς την πρόταση φωναχτά και μετά τους περνάς από συνέντευξη. And that's how it's done twice, bitches.

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Η τεχνική "στα 'λεγα, δεν άκουγες"

Φίλη: Μπλα μπλα μπλα και μου κανε αυτό μπλα μπλα μπλα και μου κανε εκείνο...
Εγώ: Και γιατί δεν του μιλάς ανοιχτά?
Φίλη: Τι να του πω?
Εγώ: "Είσαι κομπλεξικός"
Φίλη: Δεν μπορώ
Εγώ: Γιατί?
Φίλη: Όταν γνωριστήκαμε μου είπε "είμαι ανασφαλής, κομπλεξικός και μαλάκας"
Εγώ: Ωωωωωωωω!
Φίλη: Τώρα θα μου πει "δε στο 'πα?"
Εγώ: Ωωωωωωωω!
Φίλη: Ε, πες κάτι.
Εγώ: Ωραίος.