Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Πώς να φτιάξετε 300 σάντουιτς

Ντάξει, κι εμείς αποφασίσαμε μια μέρα να μαλακιστούμε στα ίντερνετς αλλά δεν κάναμε κι έτσι. Ανακάλυψα σήμερα το 300 sandwiches, ένα μπλογκ που ασχολείται με συνταγές σάντουιτς. Και θα ήταν άλλο ένα μπλογκ με συνταγές, αν δεν υπήρχε τρελό ζουμάκι πίσω από το 300. Γιατί κάθε νούμερο κρύβει μια ιστορία, και τη συγκεκριμένη θέλω πολύ να σας την πω. Κυρίες μου (ναι μόνο εσείς), καθίστε αναπαυτικά, υποκριθείτε ότι κλείτενε τα μάτια και φανταστείτε.

Είναι πρωί, ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, μια καινούρια μέρα έχει ξεκινήσει για εσάς και τον καλό σας. Ξάφνου ακούτε την πιο συχνή λέξη που βγαίνει από το στόμα του, δηλαδή το "πεινάω". Σαν καλά κορίτσια που είστε, σπεύδετε στην κουζίνα να του ετοιμάσετε ένα σάντουιτς. Το χλαπακιάζει μετά μανίας -φαίνεται να του αρέσει-, δεν έχει καταπιεί ακόμα την μπουκιά του κι όμως πάει να πει κάτι. Βλέπετε το πολτοποιημενό φαγητό μέσα στο στόμα του, ετοιμάζεστε για ένα διακριτικό facepalm αλλά η ατάκα του είναι τόσο καταλυτική που σας προλαβαίνει: "Mωρό μου, απέχεις άλλα 300 σάντουιτς από ένα δαχτυλίδι αρραβώνα". Κι εσείς όχι μόνο δέχεστε την πρόκληση αλλά δημιουργείτε και ένα μπλογκ ώστε να μάθουν και άλλοι τα καμώματα σας. Το βρίσκετε καλή ιδέα γενικότερα.

Κάπως έτσι έχει η ιστορία, αν αφαιρέσουμε τις δικές μου σάλτσες, και δε σας κρύβω ότι έγινε ένα ψιλοθέμα διαδικτυακά με ορδές οργισμένων φεμινιστριών να θίγουν ζητήματα σεξισμού και χαμηλής γυναικείας αυτοεκτίμησης. Βλέπετε, δεν ανέχονται να βγαίνει η άλλη απροκάλυπτα στο ίντερνετ και να λέει ότι θα φτιάξει 300 σάντουιτς για να κερδίσει το δαχτυλίδι. Γιατί το δαχτυλίδι, όπως είναι ευρέως γνωστό, (ειρωνεία αλέρτ) οι γυναίκες με αυτοσκοπό το γάμο το κερδίζουν με άλλους τρόπους, που σε καμία περίπτωση δε θυμίζουν τον παραπάνω. Βασικά, (φουλ ειρωνεια αλέρτ) συνήθως δεν κάνουν τίποτα, απλά καθόνται και έρχεται ο άλλος με ένα δαχτυλίδι. 

Ρε πάμε καλά? Εγώ ξέρω γυναίκες που είπαν τον μουσακά μουσακάκο για να μπει η κουλούρα. Η τύπισσα που την γλίτωσε με τα σάντουιτς είναι πολύ μαγκιόρα σας πληροφορώ. Λοιπόν σε αυτά τα θέματα ο κανόνας είναι ένας. 

Η γυναίκα θέλει το δαχτυλίδι σου. Η γυναίκα αγοράζει τσελεμεντέ.
Η γυναίκα χέστηκε για το δαχτυλίδι σου. Της λες "πεινάω" και απαντάει "πήδα".

Απλά πράγματα. Κάποιοι κανόνες είναι τόσο παγιωμένοι που δεν αλλάζουν, φίλες φεμινίστριες, όσα σουτιέν και να κάψετε. Έτσι μάθανε οι μπούληδες, έτσι γαλουχήθηκαν οι κλώσσες, έτσι θα συνεχιστεί. Από κει και πέρα, αν η άλλη τολμήσει να το κάνει απροκάλυπτα και online ή συγκαλυμμένα και offline, έχει μικρή σημασία. Ούτως εχόντων των πραγμάτων και με τα σάντουιτς στην προκειμένη, θα έπρεπε να πανηγυρίζετε και όχι να οργίζεστε.

Τέλοσπαντων, η δική μου λοιπόν φεμινίστρια, κρυμμένη κάπου μέσα μου και επιλεκτική ως προς την κατεύθυνση της οργής της, το μόνο που βλέπει σε αυτήν την ιστορία είναι ένα καμμένο ζευγάρι που αποφάσισε να ξεπουληθεί στο ίντερνετ για τα δέκα λεπτά δημοσιότητας. Και γενικότερα το διασκεδάζει με κάτι τέτοια. Γιατί κακά τα ψέματα, το ψυχαγωγικό κομμάτι της υπόθεσης είναι μεγαλύτερο από το σοβαρό. Θα πάρει τελικά η σαντουιτσού το δαχτυλίδι ή θα παραμονεύει ο μέρφυ του χωρισμού στο σάντουιτς νούμερο 299? Και μετά από το δαχτυλίδι αρραβώνα, θα της βάλει και άλλο task με έπαθλο το δαχτυλίδι του γάμου? Και με τα πεθερικά τι θα γίνει, έτσι στον αφρό θα την βγάλουν? Δε θα πρέπει να τους πει τουλάχιστον ένα παλικαρίσιο "απέχετε 5 στρέμματα στο μανχάταν από το πρώτο εγγόνι"?

Πέρα από τα ερωτήματα που εγείρονται, έχω και συμπεράσματα. Πρώτον, μη φτιάχνετε πρωινό στους άνδρες, κανείς δεν ξέρει τι μαλακία μπορεί να πετάξουν. Για να προλάβουμε τα χειρότερα, μη φτιάχνετε ούτε μεσημεριανό. Πώς θα σας φαινόταν αν το δικό σας μπλογκ λεγόταν 300 γιουβέτσια? Είναι πασιφανές ότι η καλύτερη λύση είναι να τους σερβίρετε μόνο νερό. 300 νερά και δε σας χάλασε καθόλου. Δεύτερον, όσο και να το αναλύουμε, τελικά υπάρχουν μόνο δυο τύποι γυναικών. Αυτές που θα ακούσουν "απέχεις 300 σάντουιτς από ένα δαχτυλίδι" και θα το αποδεχτούν ως τσάλεντζ και αυτές που θα απαντήσουν:

Kι εσύ απέχεις 1 κλωτσιά από την πόρτα.