Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Ζήτα μου ό,τι θες

Όταν θέλω να απογοητευτώ γρήγορα με κάποιον, υποδύομαι το τζίνι και του ζητάω τις τρεις ευχές του. Και με εργαστηριακή ακρίβεια, αναγνώστη, οι απαντήσεις που παίρνω σχετίζονται με υγεία, ευτυχία, λεφτά. Αναμενόμενες.

Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο -στο δικό μου σκεπτικό πάντα- είναι ότι ενώ θα μπορούσε να τα ζητήσει για όλους ανεξαιρέτως, τα ζητάει μόνο για τον εαυτό του. 

Βέβαια, όλο αυτό δε μου λέει τίποτα καινούριο για το ανθρώπινο είδος. Είμαστε εγωιστικές υπάρξεις και, όταν ενεργοποιείται ο μηχανισμός της απληστίας από ένα υποτιθέμενο τζίνι, βιαζόμαστε να βολέψουμε τον εαυτό μας. 

Και μάλλον αυτή είναι η τιμωρία μας, αναγνώστη. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν υπάρχει κανένα λυχνάρι και γενικότερα κανένας μαγικός τρόπος για να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε. Γιατί αυτά που θέλουμε είναι κατά βάση εγωιστικά. Στρώσε τώρα τον κώλο σου κάτω και φάε ό,τι σκατό επιπλέει για να τα αποκτήσεις.

                                                                                                                         Με αγάπη,
                                                                                                                             το τζίνι

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Έλα να παίξουμε

Ήμουνα λέει σε ένα μεγάλο κατάστημα που πουλούσαν σημαίες, μεγάλες σε μέγεθος χαλιού, και δεν ήξερα ποια να πρωτοδιαλέξω.

Έρχεται και η Μοιραράκη και μου λέει ότι η βασική διαφορά της σημαίας του Κατάρ από του Μπαχρέιν είναι ότι η πρώτη είναι μπορδοροδοκόκκινη. 

Κι όπως κάθε όνειρο, έτσι κι αυτό έχει την εξήγησή του (νέο μου κόλλημα, καλώς όρισες). Αν κάποιος αναγνώστης μου κατέχει από σημαίες και του αρέσουν παρόμοια παιχνίδια, θα "χαρώ" πολύ να δω το όνομα του πιο πάνω από το δικό μου.