Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Πέντε αλληλένδετες σκέψεις

  • Φλερτάρω με την ιδέα να νοικιάσω μια φάρμα κοντά στο πιο όμορφο μέρος και να τη φουλάρω με χλωρίδα και πανίδα. Και όταν λέω φουλάρω, κυριολεκτώ επικίνδυνα. Στην αρχή θα ξεκινήσω σεμνά αλλά στη μεγαλύτερη ακμή της φάρμας σκοπεύω να περπατάω ανάμεσα από δέντρα και λαχανικά και να τρέχουν από πίσω μου καμιά κατοσταριά από φτερωτές και μαλλιαρές φατσούλες. Το ήξερα ότι μια μέρα η φύση θα με καλούσε, απλά δεν περίμενα να γίνει τόσο σύντομα. Το μόνο που με σταματάει προσωρινά είναι ότι δεν έχω βρει ακόμα το πιο όμορφο μέρος. Ούτε την ανδρική φατσούλα που θα αντέξει να τρέχουμε εγώ και τα εκατό φιλαράκια μου από πίσω της. 
  • Ο ανθρώπινος πληθυσμός που ζει αυτό που πραγματικά θέλει, φτάνει μόλις και μετά βίας στο 0,1% και μπράβο του αλλά μάλλον δε μας διαβάζει διότι χέστηκε για το ίντερνετ. Εμείς ανήκουμε στο υπόλοιπο 99,9%, αυτό με τα απωθημένα. Κάπου εδώ όμως θα τα χωρίσουμε τα τσανάκια μας, γιατί απωθημένο με απωθημένο έχει διαφορά. Υπάρχουν εφικτά και ουτοπικά απωθημένα. Τα ουτοπικά καλό θα ήταν να τα αποφεύγεις. Βασικά ΞΕΚΟΛΛΑ. Οτιδήποτε δεν μπορεί να συμβεί στα επόμενα δέκα χρόνια, ξέχασε το. Ακόμα κι αυτά που επιθυμείς πρέπει να έχουν σωστή και λογική κατεύθυνση. Και μην ακούσω καμιά κοτσάνα του τύπου "τα όνειρα είναι δωρεάν". Τα όνειρα είναι δωρεάν στου Κοέλο. Όχι εδώ.
  • Τελικά οι πιο στεγνοί και ανολοκλήρωτοι άνθρωποι είναι αυτοί της δικής μου συνομοταξίας που γεμίζουν τον εγκέφαλο τους με χίλιες δυο άχρηστες πληροφορίες, αφήνοντας την καλλιτεχνική τους πλευρά ακαλλιέργητη. Έχω πάει να μάθω μέχρι και νοηματική (η οποία παρεμπιπτόντως μου χρησίμευσε μόνο όταν έβγαινα για ποτά με τον τέρμα ερωτεύσιμο κωφάλαλο καθηγητή μου) και γενικότερα γνωρίζω πράγματα που κανένας μέσος άνθρωπος δεν πρόκειται να με ρωτήσει. Με έχω καταντήσει ένα άχρηστο πλάσμα που δεν μπορεί να παίξει ένα μαγευτικό σαντούρι ή να φτιάξει μια πήλινη κούπα για καφέ ή στην καλύτερη να ζωγραφίσει αξιοσέβαστα έναν γυμνό άνδρα. Και πώς μου έχει κολλήσει τώρα, πως αν δε μάθω ειδικά να παίζω σαντούρι, δε θα ολοκληρωθώ ποτέ. Τι με βρήκε τώρα στα γεράματα ρε γαμώτο.
  • Αρχίζω να ανησυχώ κάπως για την ανθρώπινη μνήμη. Θα ήθελα να ήξερα ακριβώς πόσα δεδομένα, πράγματα ή πρόσωπα μπορεί να συγκρατήσει για να μη μαλακιζόμαστε άδικα. Υπάρχουν ένα σωρό επιστήμονες εκεί έξω και κανείς δε βγήκε σοβαρά και υπεύθυνα να μας πει ένα νούμερο. Τις προάλλες με σύστησε μια φίλη μου σε κάποιον, ο οποίος μου είπε χαρακτηριστικά "χάρηκα πολύ για πέμπτη φορά". Μήπως έχω φτάσει στο μέγιστο αριθμό των random ατόμων που μου αναλογεί να συγκρατήσω? Μήπως οι δέκα κινέζικες λέξεις που ξέρω πιάσαν πολύ χώρο? Έχω κάνει τα πάντα για να τις ξεχάσω και δεν μπορώ. Και με αυτό το σκεπτικό, πόσο άκυρο θα ήταν αν έλεγα στον από πάνω "ίσως να υπήρχε χώρος και για σένα, αν μπορούσα να ξεχάσω έστω και μια κινέζικη λέξη"? Και πόσο λογικό συνάμα, ΑΝ ΟΙ ΣΚΑΤΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΕΝΑ ΝΟΥΜΕΡΟ? 
  • Πιστεύω πως κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να πάει τουλάχιστον δυο τρεις τσάρκες στη ζωή του για τσεκ απ σε ψυχολόγο είτε θεωρεί ότι έχει κάτι να πει είτε όχι. Διότι δε γίνεται να είσαι άνθρωπος και να πάνε όλα καλά με σένα. Τη θεωρία ότι υπάρχουν και φίλοι για να μοιραστούμε ανεξαιρέτως όλα όσα μας προβληματίζουν δεν την ενστερνίζομαι. Πρώτον γιατί δεν είναι όλοι κατάλληλοι δέκτες ή αρωγοί, δεύτερον γιατί υπάρχουν μερικά πράγματα που δε θέλεις να τα κληροδοτήσεις σε κανέναν οικείο και τρίτον γιατί, ας μην κρυβόμαστε, ο κόσμος γουστάρει να μένει απροβλημάτιστος. Από την άλλη ο ψυχολόγος είναι ο απόλυτος perfect stranger που, θέλει δε θέλει, θα ακούσει τις παπαριές σου γιατί τον πληρώνεις. Και ναι, πιστεύω ότι όλοι έχουμε από μια καλή αρρωστημένη παπαριά να του πούμε. Ο μόνος λόγος που δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο είναι γιατί τον λυπάμαι για τα κουφά που θα ακούσει. Και γιατί φοβάμαι μήπως τον ερωτευτώ. Διότι, κακά τα ψέματα, καλός ο ψυχολόγος αλλά, όπως είπα, για δυο τρεις φορές μόνο. Ένας ψείρας που θα επιχειρεί να με ψυχολογεί σε καθημερινή βάση και θα μου βγάζει προβλήματα από το πουθενά είναι το τελευταίο που θέλω στη φάρμα μου.

20 σχόλια:

  1. Αν ήταν να πηγαίνω σε ψυχολόγο δεν θα έκανα μπλογκ να βγάζω τα απωθημένα μου.
    Ξέχνα τα κινέζικα γιατί οι επιστήμονες δεν θα κάνουν ποτέ ολοκληρομένη δουλειά.
    Οπωσδήποτε πρέπει να είναι σαντούρι κάτι άλλο δεν σου κάνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα υπάρχει πιο γαμάτο όργανο από το μαγευτικό σαντούρι?

      Διαγραφή
  2. Δυστυχώς αυτό με τα δεδομένα στον εγκέφαλο το έχω παρατηρήσει και σε εμένα. Κάποια στιγμή φουλάρει ο σκληρός μας δίσκος με άσχετα Cookies και δεν υπάρχει εντολή για διαγραφή ή format. Μόνο καμία ανασυγκρότηση δίσκου μπορούμε να κάνουμε με διακοπές και χαλάρωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς. Σε μια ανασυγκρότηση δίσκου δε θα έλεγε κανείς όχι!

      Διαγραφή
  3. Στα 3 πρώτα συμφωνούμε. Απλά εγώ δεν ξέρω ούτε νοηματική- είσαι ένα τακ καλύτερα. Επίσης, ξέρω μια που θα ήθελα στη φάρμα μου, αλλά μάλλον δε θα γούσταρε. Σχετικά με το 4ο και εγώ έχω ανησυχήσει, αλλά βλέπω ότι έχω χώρο ακόμα. Θα ήθελα πάντως να ξεφορτωθώ λίγη από τη σαβούρα του μυαλού μου. Τέλος, ψυχολόγο μπορεί να πήγαινα και εγώ αλλά κατά βάθος μου αρέσει η περίπτωσή μου με όλη της την παραξενιά και δε θέλω να την χαλάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει τρελά η αντί-ιδέα ότι ένας ψυχολόγος παίζει και να μας "χαλάσει". Δηλαδή κάτσε ρε φίλε, εμείς πασχίζουμε τόσα χρόνια να γίνουμε μοναδικοί παραξενιάρηδες και συ πας να μας κάνεις ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ? Όχι τίποτα άλλο, θα χάσουμε και όλη μας τη γοητεία.

      Από το μάλλον δε θα γούσταρε μέχρι το θα γούσταρε/δε θα γούσταρε, υπάρχει ένα μάλλον, που δεν ξέρω γιατί αλλά δε μου αρέσει καθόλου.

      Διαγραφή
    2. Δυστυχώς η βουλησιαρχία (wir müssen wissen, wir werden wissen) είναι άχρηστη και σε αυτά τα θέματα.
      Ο μόνος τρόπος για να μάθω, θα ήταν πραγματικά να είχα τη φάρμα και να έκανα την πρόταση (βέβαια, αν είχα τη φάρμα, μπορεί και να μην έκανα την πρόταση ή μπορεί και να διάλεγα διαφορετικό αποδέκτη).
      Εμένα πάντως αυτό το μάλλον δε με ενοχλεί και τόσο. Προέχει να βρω τη φάρμα.

      Διαγραφή
    3. Εγώ πάντως με το πολύ ωραίο wir müssen wissen, wir werden wissen λειτουργώ. Είμαι λίγο ανυπόμονη ας πούμε.

      Διαγραφή
  4. χι χι απόλαυση όπως πάντα!
    όνειρα με μέτρο και σαντούρι συμβαδίζουν;
    έναν ψυχαναλυτή θα τον ερωτευόμουν κι εγώ, ίσως, αυτό συμβαίνει πάντα όταν φαντασιώνομαι πως πάω για ψυχανάλυση, χι χι. σιγά σιγά τον εξωραΐζω και στο τέλος γίνεται ένας τύπος μπουκιά και σχώριο κλπ κλπ...
    να βρεις το ταίρι σου και να πας στην εξοχή, να έρθουμε κι εμείς, ναι αμέ!
    μάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπλουζ, το σαντούρι είναι ένα από τα πιο μετρημένα μου όνειρα ρε συ! Λοιπόν τα έχω υπολογίσει, κανονικά άντε να θέλει καμιά δεκαριά χρόνια. Για την περίπτωση μου, θα αφαιρέσουμε άλλα δυο χρόνια, γιατί δεν είμαι πέντε χρονών. Επίσης, χαρακτηρίζομαι από έντονο πάθος για μάθηση, κάτι που τα αλλάζει όλα, οπότε αφαιρούμε άλλα τρία χρόνια. Τελικό σύνολο πέντε χρονάκια.

      Σε περιμένω στη φάρμα να σε κεράσω "Ερυθρό Οίνο ΝamNaira" δικής μου πικάντικης παραγωγής!

      Διαγραφή
  5. Δεν θα βρω τον κόπανο χίπη που σε έχει ξεμυαλίσει και αρχίζεις την μπαρουφόλογια για δέντρα και φάρμες .

    Απ΄αυτό που σε κέρασε θέλω και γω. Αυτοί έχουν καλά τζόιντ.

    Η μη συνοχή σκέψεων σημαίνει απρεπή καψούρα.

    Και κάτι σοβαρό .Μια φορά στο μετρό έκατσε δίπλα μου μια παρέα κωφάλαλων παιδιών . Συζητούσαν σε όλη την διαδρομή και συνειδητοποίησα ότι έκαναν το πιο πολιτισμένο διάλογο έχω δει ποτέ μου . Χωρίς φωνές,να μιλάει ο ένας πάνω από τον άλλο και περιμένοντας να τελειώσει ο ένας για να ξεκινήσει ο άλλος . Ένιωσα άνθρωπος των σπηλαίων δίπλα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μοnsieur, πες μου ότι όλο αυτό είναι μέρος του ψυχρού πολέμου που ξεκίνησες με σκοπό να σπιλώσεις την εικόνα μου?

      Μισό λεπτό να απολαύσω τη στιγμή, που ΕΣΥ έφτασες στο σημείο να με αποκαλέσεις μέχρι και χίπισσα, γιατί δε θα ξανάρθει.

      Να ξέρεις πάντως, η φάρμα εκτός από μπανιέρα και σαπούνι, θα διαθέτει και τζακούζι. ΝamNaira-χίπισσα 1-0.

      Λοιπόν σόβαρά τώρα, είναι θέμα καλής ποιότητας ζωής Monsieur μου. Απλά δεν ψήνομαι να ζω μονίμως σαν σαρδέλα και να αναπνέω μασχάλες. Για τους κωφάλαλους που λες, ακόμα και όταν διαφωνούν, το κάνουν πολιτισμένα όπως περιγράφεις. Έχουν το δικό τους κώδικα συμπεριφοράς σε αρκετά θέματα.

      Διαγραφή
    2. Να ξέρεις ότι δεν πειράζω βαρετές .Δεν έχει αξία ο χαβαλές.Ο πόλεμος είναι πιο ψυχρός και από τις ατάκες του χωστήρα που αυτή την εποχή μάχεται στον πόλεμο του κόλπου .Στο λέω να το ξέρεις!

      Διαγραφή
    3. ...τόλμησε να πει ο Μοnsieur στη Βασίλισσα του πάγου.

      Διαγραφή
  6. Όταν λες φτερωτές και μαλλιαρές φατσούλες, έχεις στο μυαλό σου κάτι τέτοιο;
    http://www.deviantart.com/art/Winged-Not-So-Fluffy-Tom-360163412

    Αν ναι, τότε συστήνω και εγώ ανεπιφύλακτα μια-δυο (μη σου πω τρεις-τεσσερεις) επισκέψεις σε ψυχολόγο.

    Πάντως αυτό με την φάρμα, είναι κλασσικό σύνδρομο ανθρώπου της πόλης και το έχουμε περάσει όλοι μην ανησχείς. Τελικά πολύ λίγοι είναι αυτοί που το κάνουν και το διατηρούν. Οι περισσότεροι είτε δεν το κάνουν ή το κάνουν, το μετανιώνουν και γυρνάνε πίσω. Κακά τα ψέματα, η πόλη είναι άσχημη, είναι ενοχλητική και σου τρώει τη ζωή, αλλά έχει ένα κάρο καλούδια να σου προσφέρει, που δυστυχώς δεν θα τα βρεις στην εξοχή.

    Τίποτα δεν μαθαίνεται εύκολα και χωρίς κόπο. Και φυσαρμόνικα να μάθεις όμως, θα σου δώσει μια Α ικανοποίηση. Άσε το σαντούρι πάντως και ξεκίνα με κάτι πιο εφικτό. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει για σένα. Απο την άλλη πάρε ένα πινέλο και εκφράσου διαφορετικά. Ο μόνος που σε περιορίζει σε αυτά τα θέματα είναι πάντα ο ευατός σου.

    Για την ανθρώπινη μνήμη μην ανησυχείς πάντως. Η επιστήμη έχει δώσει νούμερο για την χωρητικότητα πληροφορίας του εγκεφάλου και ειναι ανάλογο των συνάψεων που μπορούν να δημιουργηθούν μεταξύ των νευρώνων του. Αυτό το νούμερο είναι μεγάλο. Διάβασα κάπου οτι αν ο εγκέφαλος ήταν φλασάκι, τότε θα χώραγε μέσα 300 χρόνια ασταμάτητο βίντεο. Αρκετά μεγάλο σε χωρητικότητα θα έλεγα. Αυτός που δεν σε θυμόταν μάλλον θα είχε άλλα θέματα (σίγουρα όρασης).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι δε σκεφτόμουν κάτι τέτοιο, μα τώρα που το είδα, θα ήθελα νομίζω να το έχω στη φάρμα ως μόνιμο αξεσουάρ στον ώμο. Σε ψυχολόγο θα πάω αλλά θα πω ότι το συγκεκριμένο ζωάκι το ανακάλυψες και μου το πρότεινες εσύ. Μετά μπορεί να χρειαστεί να σε φωνάξουμε για να μας δώσεις εξηγήσεις.

      Το σύνδρομο της πόλης έχει μια λογική, επιβάλλεται κάποια στιγμή να αναρωτηθείς μήπως ανήκεις σε κάτι πιο απλό και αν θέλεις τη γνώμη μου από μια συγκεκριμένη ηλικία και μετά σίγουρα ανήκεις σε κάτι πιο απλό. Συμφωνώ για τα καλούδια της πόλης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορώ και να αντισταθώ στα καλούδια της εξοχής.

      Τώρα για το σαντούρι, πάτε να μου το χαλάσετε αλλά δεν πτοούμαι. Όπως και να το κάνουμε, πρέπει να υπάρχει ένα τσάλεντζ, Alza, και η φυσαρμονικα δεν αποτελεί τσάλεντζ. Σήμερα μαθαίνω, μεθαύριο συνθέτω δικές μου μελωδίες.

      Βρε εγώ δεν τον θυμόμουν, όχι αυτός. Ξεχνιέται μια γυναίκα που μοιάζει εκπληκτικά με τη Ρένα Παγκράτη?

      Διαγραφή
    2. Θα έρθω αν χρειαστείτε βοήθεια, αλλά φοβάμαι μη με ερωτευτεί ο ψυχολόγος.

      Καμία αντίρηση για την επιστροφή στην απλότητα της φάρμας. Το σύνδρομο αναφέρεται συνήθως σε νέους που έχουν τέτοιες τάσεις. Εγώ θεωρώ σωστό, μη σου πω απαραίτητο οι ηλικιωμένοι να επιστρέφουν στη φύση μαζι με τα υπόλοιπα μαρούλια, και να αφήνουν την πόλη για τους νέους.

      Μ' αρέσεις που είσαι μαγκάκι και θες τσάλεντζ, ωστόσο, έχε υπόψιν σου οτι πριν παίξεις και συνθέσεις τις δικές σου μελωδίες με φυσαρμόνικα, θα έχεις φτύσει πιο πολύ σάλιο και απο το Άλιεν. Η μουσική δεν είναι εύκολη τέχνη, όσο απλό και να είναι το όργανο που θα ασχοληθείς. Εγώ αν θες σε προκαλλώ κιόλας να μάθεις ένα τραγούδι (σε φυσαρμόνικα) να μου παίξεις (ώωωω θεοί...)!

      Διαγραφή
    3. χεχε challenge accepted! Mόνο που θα χρειαστεί να κάνεις και συ κάτι (ίσης βαρύτητας) για μένα.

      Διαγραφή
    4. http://www.youtube.com/watch?v=re1ZSzcC4w0 θα μου επιτρέψεις φαντάζομαι να σε σπρώξω.

      Διαγραφή