Mε έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς ότι δεν είμαι ρομαντική και ότι δεν εκτιμώ τις εκδηλώσεις ρομαντισμού. Αν είναι δυνατόν. Εμένα που ζωγραφίζω τις πιο συμμετρικές καρδούλες. Βέβαια, αντιλαμβάνομαι λίγο διαφορετικά το ρομαντισμό και τον προσαρμόζω στα μέτρα μου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι ενα κυνικό τέρας που ισοπεδώνει και αντιμιλάει. Είμαι ένα ρομαντικό κυνικό τέρας που ισοπεδώνει και αντιμιλάει. Μπορεί, λοιπόν, να είμαι βουτηγμένη στο ρεαλισμό αλλά έχω βρει τον τρόπο μου και με το ρομαντισμό. Συγκεκριμένα, είμαι ρομαντική με το να μην είμαι καθόλου ρομαντική. Θα εξηγηθώ στην πορεία.
Σε αυτό που σίγουρα έχουν δίκιο είναι ότι όντως δεν εκτιμώ τις εκδηλώσεις ρομαντισμού. Και δεν τις εκτιμώ καθόλου γιατί είναι βαρετές. Ένα σκηνικό με μαξιλάρες στο πάτωμα, τετριμμένα και χωρίς καμία συνοχή ερωτόλογα, σοκολατάκια καρδούλες και Σελίν Ντιόν περισσότερο θα με έκανε να νιώσω άβολα παρά θα με ευχαριστούσε. Διότι πρώτον είναι σούπα, δεύτερον είναι αηδία, τρίτον είναι φάρσα και κάποιος από τους δυο πρέπει να γελάσει πρώτος για να τελειώσει. Πιο άνετα θα ένιωθα αν καθόμουν δεμένη για να δοκιμάσει ρίψη μαχαιριών ο άλλος πάνω μου. Πέραν του ότι θα ήταν και τέρμα ρομαντικό υπό την έννοια ότι θα προσπαθούσε ο καλός μου να μη με σκοτώσει. Υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό από το να σώσεις τη ζωή του άλλου?
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στο θέμα ρομάντζο έχουμε μείνει πολύ πίσω. Τον πιάνουν τον άλλον τα ρομαντικά του και αμέσως να πάει να γράψει μια επαναλαμβανόμενη, χιλιοειπωμένη αηδία σε χαρτί. Πού πας ρε κοινότυπο, γλυκανάλατο και χωρίς φαντασία πλάσμα της φύσης? Έλα 'δω να σου πω. Δε χρειάζεται να κάνεις αυτά που έκανε η προγιαγιά σου και ο προπάππους σου. Δηλαδή, πρέπει σώνει και ντε να κάνουμε μια βόλτα δίπλα στο κύμα, να καθίσουμε δήθεν συγκινημένοι σε ένα τραπέζι με μπον φιλέ και κεριά και να σφίγγουμε ο ένας το χέρι του άλλου για δυο ολόκληρες ώρες? Βρε δε θέλω, λέμε. Και άσε τα λουλούδια κάτω, μη σου στράψω. Μάθαμε όλοι τώρα, τα ίδια και τα ίδια.
Αλλά αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι για να γίνει ο άλλος ρομαντικός και να κάνει, ας πούμε, μια ερωτική εξομολόγηση, πρέπει να μιλήσει σαν καθυστερημένο και να πάρει ύφος καημένου. Λες και παίζει σε σαπουνόπερα. Ρε παιδιά, είμαστε σοβαροί? Για τα συναισθήματα σου μιλάς, γαμώ τον μπελά μου, δώσε την ισχύ που τους αξίζει. Συμπεραίνω ότι ο ρομαντισμός δεν έχει εξελιχθεί καθόλου και έτσι όπως εφαρμόζεται, κατάντησε επιτηδευμένος, πληκτικός και γραφικός σαν το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Για κάποιο λόγο, βρίσκεις έναν άνθρωπο που θεωρείς ξεχωριστό αλλά επιμένεις να ξαναπαίζεις το ίδιο έργο.
Έχοντας αυτά ως δεδομένα, ναι, δεν είμαι καθόλου ρομαντική. Δεν αποδέχομαι αυτού του είδους το ρομαντισμό, ούτε με εκφράζει ιδιοσυγκρασιακά. Θα απέφευγα να κάνω όλα τα παραπάνω και αυτό από μόνο του είναι που με κάνει τελικά ρομαντική. Διότι εκφράζομαι και εκδηλώνομαι με το δικό μου τρόπο. Μπορεί όσα κάνω να μην θεωρούνται ρομαντικά, όπως τουλάχιστον τα έχουμε συνηθίσει, αλλά αν ποτέ γράψω κάτι στο μέτωπο σου ενώ κοιμάσαι για να το δεις το πρωί στον καθρέφτη τότε, ουπς, μόλις δέχτηκες τον τρελό, ανεξέλεγκτο ρομαντισμό μου. Αν ποτέ σου εκτυπώσω μια συνταγή από το Συνταγούλη για να μου μαγειρέψεις, τότε μου αξίζει πολύ άνετα μια θέση στα άρλεκιν. Αν πάλι μια μέρα των ημερών σου σφίξω δυνατά το χέρι, όχι για δυο ώρες αλλά, για δυο δευτερόλεπτα τότε, ουπς, και ο ρομαντισμός έχει τα όρια του κι εγώ μόλις τα ξεπέρασα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσω δυο επιλογές, που έχουν εξίσου ευχάριστο αποτέλεσμα για μια γυναίκα, ώστε να έχουν να πορεύονται όσοι θέλουν να συμπεριφερθούν γενναία και να γίνουν ρομαντικοί. Η πρώτη επιλογή είναι να βρεις νέους και αυθεντικούς τρόπους να εκδηλώσεις την αγάπη και την ευαισθησία σου. Η δεύτερη είναι να επιδείξεις την ευαισθησία σου πηγαίνοντας να καθαρίσεις για μια φορά κι εσύ τη χέστρα. Ρομαντικότατες και οι δυο, τουλάχιστον για μένα, και δε σου κρύβω ότι αν είναι να τα θαλασσώσεις στην πρώτη, θα προτιμούσα τη δεύτερη.
Νομίζω ότι στάζεις μέλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης τη χρήση σχοινιών (χωρίς τα μαχαίρια όμως) τη βρίσκω κι εγώ ανυπέρβλητα ρομαντική κι ας με κατακρίνουν!!!
Τέλος να κάνω και μια ένσταση ότι το γραφικό μπορεί να γίνει το πλέον πρωτότυτο για να εκφραστείς!
Νομίζω ότι μερικές φορές, καλή ώρα, είμαι τόσο γλυκιά που δε με αντέχω ούτε εγώ η ίδια. Θέλω να με αλείψω σε μια φέτα ψωμί και να με πετάξω.
ΔιαγραφήΕπίσης, το μυαλό μου κάτι έπαθε και αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει το μονοπάτι της δεύτερης δήλωσης σου!
Objection overruled!
Εγώ προσωπικά είμαι ρομαντική, αλλά ως ενός σημείου. Δεν θα εκτιμήσω τόσο τα κλισεδιάρικα σκηνικά,κάτι που πολύ συχνά καταντάει βαρετό. Γενικά πιστεύω πως το ρομαντικό κρύβεται στα απλά πράγματα, όχι σε όλες αυτές τις φανφάρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά πράγματα... νταξ, δε θα με χαλούσε κι ένα ταξίδι στην Καραϊβική!
Διαγραφήaxaxaxx ύφος καθυστερημένου .............καλά σοβαρεύομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να πω, νόμιζα οτι μόνο εγώ δεν τα άντεχα τα πολύ γλυκανάλατα...ουφ υπάρχουν κι άλλοι...
βέβαια, ε έχω λίγο ρομαντικότητα αλλά άμα με πιάνει εμένα μου την χαλάει ο issallos...και το αντίθετο...πχ ήμασταν σε ενα ταβερνάκι και εκεί που μας είχε πιάσει το ρομαντικό μας τσούπ σκάζουν μύτη οι γύφτοι με τα κλαρίνα...χαμός...μπήγει κάτι φωνές ο issallos και γίνεται το έλα να δεις...οι γύφτοι να επιμένουν με το κλαρίνο, εμείς να έχουμε γίνει άνω κάτω...ον υπόλοιποι να μας κοιτάζουν...πωωω...άστα σου λέω
βέβαια και χέρι χέρι πάμε και άλλα πολλά, αλλά ομολογώ...πολλά γλυκανάλατα δεν βλέπεις
πάντως αυτοί που είναι με το πολύ γλυκανάλατο, σε λίγο καιρό χωρίζουν...δεν ξέρω γιατί...απο τα πολύ "αγάπη μου" που ακούς, ξαφνικά μαθαίνεις οτι χώρισαν
Μήπως, κουράζονται από τις πολύ καλές ερμηνείες που δίνουν?
ΔιαγραφήΕντάξει, τα χεράκια δεν είναι ρομαντισμός, είναι απαραίτητο στοιχείο για ένα ζευγαρι και όποιος δεν κάνει χεράκια να του κοπούνε! Απλά να μην τα σφίγγει όταν δεν υπάρχει λόγος.
Συμφωνώ μέχρι και με την τελευταία τελεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ μέχρι και το κενό μετά την τελεία. Να μάθεις!
Διαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=UzYOobi73ms
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ναι μαλακία το ρομάντζο και τα ρομαντικά λογάκια και φυσικά τα ρομαντικά τραγούδια. Και εγώ τα απεχθάνομαι.
Χαχαχαχα! Αχ αυτή η καρδιά!
ΔιαγραφήΘα σου αφιέρωνα Σελίν αλλά δε θέλω να υπάρχει λινκ της σε αυτό το μπλογκ!
NamNaira ζεις,εσύ μακριά από τον ρομαντισμό μας οδηγείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρ ξου που θα ξαπλώσω εγώ στις μαξιλάρες που πριν ήταν αραγμένη η γάτα!
Τα σοκολοτάκια πάντως θα τα ξεσκίσω.....ρομαντικά!
Τις φιλούρες μου
Xristin, αν δεν είναι ανάκλινδρο, μην ακουμπάς πουθενά!
ΔιαγραφήΕ όχι και μακριά, για μια μικρή απόσταση ασφαλείας μίλησα! Φιλάκια
Romance is for suckers, animal magnetism is for winners.
ΑπάντησηΔιαγραφήThen I really suck when I win!
ΔιαγραφήΣε προσκυνώ! Σε ξαναπροσκυνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα να γράψω κι εγώ κάτι παρόμοιο, μπορεί να σε συμπληρώσω... [προσκύνημα ξανά]...
χεχε! Μη μου κάνεις τέτοια, θα την ψωνίσω και μετά δε θα με αγαπάει κανείς.
ΔιαγραφήΝα με συμπληρώσεις, Πρόεδρε. Αν γίνεται βέβαια να συμπληρωθεί ένα τόσο πλήρες κείμενο... (χαχα είδες τι έκανες?)
Δεν είναι κακό να είσαι ρομαντικός. Χρειάζονται και τέτοιες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν λέω να στολίσεις ένα δωμάτιο με 189 κόκκινα τριάντάφυλλα, εκατομμύρια κεριά και το best of της Barbra Streisand, κι εγώ τα σιχαίνομαι αυτά, αλλά υπάρχουν στιγμές που μια απλή κίνηση, π.χ. ένα δώρο σε άσχετη χρονική στιγμή που να το παρουσιάζεις πρωτότυπα ή μια ατάκα που σκοτώνει, απογειώσει την κατάσταση.
Εξάλλου, μπορείς να είσαι ρομαντικός σε στιγμές μεγάλης έντασης και σκληρότητας. Είναι και τι βγάζεις στον άλλον. Ελπίζω να με πιάνεις.
Το μόνο που δεν πιάνω είναι γιατί 189 τριαντάφυλλα και όχι 200. Τσιγκουνιές τσιγκουνιές?
ΔιαγραφήΚαι καλά 18/9 μπορεί να είναι η επέτειος...πσσςςς ωραία ιδέα! εκτός αν έγινε το κονέ στις 31/12 οπότε 3112 τριαντάφυλλα είναι ίσως υπερβολή!
ΔιαγραφήΚαι μετά λες ότι δεν είσαι ρομαντική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι καλα που δεν είστε άλλο ρομαντικές εσείς οι κοπέλες και την γλιτώνει η πολύπαθη τσέπη μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα διακρίνω μια άυξηση του ρομαντισμού στα αγοράκια. Που φτάσαμε να παρακαλάμε εμείς για αγκαλίτσες,βολτίτσες και χαδάκια και εσείς να σηκώνεστε κατευθείαν για τσιγάρο μετά...
Τις χαζογλύκες στο τηλέφωνο; Που τις βάζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο αντιρομαντικό πράγμα από αυτό το νια νια νια στο τηλέφωνο, ειλικρινά πιστεύω πως δεν υπάρχει.
Είναι το ίδιο ένα ποίημα του Λόρκα ή του Νερούντα ή ακόμα και της Σάρα Κέιν με τα ατυχώς ομοιοκατάληκτα, σαλιωμένα "γλυκόλογα" που σου ψιθυρίζει στο αυτάκι ένας μεθυσμένος σκατόφλωρος πριν επιχειρήσει να στον σφυρίξει; Γιατί, και οι δύο τέχνη δεν κάνουνε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο ρομαντικός και άλλο άψυχος, ξενέρωτος, σκηνοθετημένος, προβλέψιμος, κουραστικός και επαναλαμβανόμενος. Γιατί έρχεσαι και τα μπλέκεις;
Εμείς είμαστε αυτοί που αποδίδουμε περιεχόμενο στα πράγματα και τις καταστάσεις.
Αυτό σου το κείμενο είναι ρομαντικό και ο ρομαντισμός σου είναι όμορφος. Αυτό που κράζεις δεν έχει καμία σχέση με ρομαντισμό. Γιατί του κάνεις τη χάρη και το βαφτίζεις έτσι πριν του επιτεθείς;
Δεν είναι εποχή για να χαρίζουμε στην ασχήμια.
Αν δεν το έχεις δει, κανε ένα κόπο..True romance λέγετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.t-sides.com/wp-content/images/TrueRomance-still.jpg
Πολυ τον διασκεδαζω τον τροπο που γραφεις και πολυ χαιρομαι που ανακαλυψα το μπλογκ σου. Ξεκλεψα και λιγη εμπνευση απο ενα κειμενακι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι από Σαλόνικα έτσι?
ΑπάντησηΔιαγραφή